اين منم كوروش پسر ماندانا و كمبوجيه،پادشاه پهناورترين سرزمين هاي آدمي،از بلندي هاي پارسوماش تا بابل بزرگ كه جز آزادي آواز ديگري نياموخته ام و آواز ديگري نخواهم آموخت.

هشدارتان ميدهم او كه به كشتن آزادي بيايد،هرگز از هواي اهورا خوشبو نخواهد شد.بخشوده نخواهد شد،بزرگ نخواهد شد.

اين سخن من است؛

من به يقين و عدالت باور دارم؛

من زندگي ها خواهم ساخت؛

خوشي هاي بسيار خواهم آورد؛

و ملتم را سربلند ساحت زمين خواهم كرد؛

زيرا شادماني او،شادماني من است؛

سلوك سربازان من سلوك پارسيان سرزمين من است؛

ما براي آزادي مردمان آمده ايم؛

تباهي و تيرگي از ما نيست؛

وحشت و شقاوت از ما نيست؛

تازيانه و تجاوز از ما نيست؛

ما آورندگان آزادي مردمان هستيم؛

تنها ترانه و شادماني باشد؛

همين و ديگر هيچ... ... ...

اين فرمان من و فرمان فرشتگان زمين است؛

من پيام آور اميد و شادماني را دوست مي دارم؛

پيروزي باد بر سكون را دوست ميدارم؛

ورزيدن زنده گندم زاران را دوست ميدارم؛

خنياگران و گهواره بانان را دوست ميدارم؛

من راستي و درستي را دوست ميدارم؛

پس اي ستم ديدگان فراواني و خوشي هايتان بسيار باد؛

فرزندان برومند و بركت نانتان بسيار باد؛

نان و نمك،خواب آرم و بيداري بارانتان بسيار باد...

                                                                     «كوروش كبــــير»